Το περιεχόμενο των παρεμβάσεων χωρίζεται σε ενότητες, κάθε μια εκ των οποίων αναφέρεται σε διαφορετική θεματική. Οι μαθητές ενισχύθηκαν να συμμετέχουν ενεργά και να διαμορφώνουν την πορεία της παρέμβασης. Οι θεματικές ενότητες είναι οι εξής: 

Κατηγορίες Ψυχικών Διαταραχών. Στην ενότητα αυτή γίνεται μια αναφορά στις συνηθέστερες ψυχικές διαταραχές (Ψυχωσικές Διαταραχές, Συναισθηματικές Διαταραχές, Αγχώδεις Διαταραχές) και στα βασικότερα συμπτώματά τους, χωρίς να γίνεται παράλληλη χρήση επιστημονικής και δυσνόητης ορολογίας. Οι μαθητές ενισχύθηκαν να διαβάσουν δυνατά την ονομασία της κάθε διαταραχής και να φανταστούν ποια μπορεί να είναι τα συμπτώματά της. Αυτή η ενότητα αποσκοπούσε στην παροχή έγκυρης ενημέρωσης για τα είδη των ψυχικών διαταραχών και κατά συνέπεια στην πρόληψή τους.

Στιγματισμός. Σε αυτή τη θεματική ενότητα οι μαθητές μοιράστηκαν τις απόψεις τους σχετικά με τους χρήστες ψυχιατρικών υπηρεσιών, τα χαρακτηριστικά τους, τις αιτίες της ψυχικής διαταραχής και τις πιθανότητες ανάκαμψης από αυτή. Οι μαθητές έγραψαν τις απόψεις τους πάνω σε χαρτόνια που η Ομάδα Δράσης είχε αναρτήσει στον πίνακα της τάξης.

Αποστιγματισμός. Σε αυτή την ενότητα όλη η αλήθεια για τις ψυχικές διαταραχές αποκαθίσταται. Πιο συγκεκριμένα, γίνεται σαφές ότι τα άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή δεν είναι βρώμικα ή ατημέλητα, δεν έχουν νοητική υστέρηση, δεν είναι επικίνδυνα, μπορούν να εργαστούν, μπορούν να έχουν καλλιτεχνικές ικανότητες και να αυτοεξυπηρετούνται. Επίσης, δίνεται στους μαθητές και τους καθηγητές η δυνατότητα να κατανοήσουν ότι η ψυχική διαταραχή έχει συνήθως βιολογική αιτιολόγηση και ότι μπορεί να επιτευχθεί αποθεραπεία.

Εκπροσώπηση της οικογένειας. Η ενότητα αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο αποδοτικές της παρέμβασης, καθώς η Πρόεδρος του συλλόγου και μητέρα ατόμου που πάσχει από σχιζοφρένεια μιλά στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς για την ψυχική διαταραχή και το ρόλο της οικογένειας ως φροντιστής ενός ατόμου που πάσχει από αυτή. Η εισήγηση της κ. Νομίδου περιελάμβανε, επίσης, τον τρόπο που η οικογένεια βίωσε τη διαταραχή, τη σημασία της έγκαιρης πρόληψης, και το κοινωνικό στίγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει. 

Θεραπεία. Στην ενότητα αυτή γίνεται λόγος για τους τρόπους αντιμετώπισης της ψυχικής ασθένειας, δίνοντας μεγάλη έμφαση στη συνύπαρξη της φαρμακοθεραπείας, της ψυχοθεραπείας, της υποστήριξης από την οικογένεια και την κοινωνία, ως απαραίτητοι παράγοντες μια πλήρους αποθεραπείας και κοινωνικής αποκατάστασης.

Εκπροσώπιση των ασθενών. Η Ομάδα Δράσης του προγράμματος ηχογράφησε σε ένα CD τη φωνή ενός πρώην ασθενούς-μέλους του Σ.Ο.Φ.Ψ.Υ. Ν. Σερρών που αφηγείται τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος βίωσε το κοινωνικό στίγμα μέσα στο σχολικό πλαίσιο, τα πειράγματα από τους συμμαθητές του και τις κοροϊδίες που δέχτηκε. Επίσης, κάνει λόγο για τη σημασία εξάλειψης στιγματιστικών στάσεων απέναντι στα άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή και την αναγκαιότητα παροχής έγκυρης ενημέρωσης γύρω από θέματα ψυχικής υγείας. Η ιδέα παρουσίας του ίδιου του πρώην ασθενούς-μέλους του συλλόγου μέσα στη σχολική τάξη κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων απορρίφθηκε, καθώς θα ήταν ιδιαίτερα επίπονη η αναβίωση των σχολικών του εμπειριών, αλλά και σε πρακτικότερο επίπεδο, η παρουσία του στις παρεμβάσεις θα είχε επιπτώσεις στη συντήρηση της οικογενειακής επιχείρησης που ο ίδιος έχει αναλάβει.

Λέξεις που στιγματίζουν vs λέξεις που αποστιγματίζουν. Στην ενότητα αυτή ζητήθηκε από τους μαθητές να τραβήξουν μέσα από ένα χρωματιστό χάρτινο κουτί, ειδικά κατασκευασμένο για τους σκοπούς του προγράμματος “zero-Stigma”, αυτοκόλλητες λεζάντες με διάφορους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή. Αργότερα τους ζητήθηκε να κολλήσουν κάθε μία από τις λεζάντες στο χαρτόνι που περιείχε τις λέξεις-χαρακτηρισμούς που στιγματίζουν ή που αποστιγματίζουν. Στο τέλος της θεματικής αυτής ενότητας, η Ομάδα Δράσης διέγραφε με έναν κόκκινο μαρκαδόρο τις λέξεις που στιγματίζουν.