Και οι τρεις ομάδες εμφανίζουν τη μεγαλύτερη μέση τιμή στον παράγοντα 3. Αυτό σημαίνει ότι λήπτες, φροντιστές και επαγγελματίες τείνουν να θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο για την ανάρρωση τον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου με ψυχιατρική εμπειρία και την αποδοτικότητα των ομάδων αυτοβοήθειας των ληπτών. Άρα, η διαμόρφωση ή/και ο επαναπροσδιορισμός της προσωπικής ταυτότητας του ατόμου κατά τη διαδικασία της ανάρρωσης του φαίνεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία της, ενώ η λήψη βοήθειας από ομάδες ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και η συμμετοχή σε αυτές αναδύεται ως ένας ισχυρός παράγοντας που θα συμβάλλει σημαντικά σε αυτή.

Επίσης, σε συμφωνία μεταξύ των ομάδων, η χαμηλότερη τιμή δόθηκε στο παράγοντα 2. Αυτό σημαίνει ότι και οι τρεις ομάδες δείχνουν να μη κατανοούν ότι η ανάρρωση είναι μια μη-γραμμική διαδικασία και ακολουθεί ακανόνιστη πιθανόν πορεία. Η μη-γραμμικότητα της διαδικασίας της ανάρρωσης δε σημαίνει την αποτυχία της. Αντίθετα, ενέχει τη δυνατότητα δοκιμών, επιλογών και ρίσκου που όμως θα οδηγήσουν τελικά στην επίτευξη της. Ωστόσο, και οι τρεις ομάδες φαίνεται να αντιλαμβάνονται την ανάρρωση ως μια σταθερά ανοδική πορεία και η όποια απόκλιση από αυτή να την αναιρεί, στοιχείο που πιθανόν να γίνει αιτία αυτή να παρεμποδιστεί και ίσως να ακυρωθεί εσφαλμένα ως αποτυχημένη.

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε επίσης ότι δεν υπήρχαν για τους τρεις τελευταίους παράγοντες στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων. Αυτό σημαίνει ότι αναφορικά με τη μη-γραμμικότητα της διαδικασίας της ανάρρωσης, τη σημασία του αυτοπροσδιορισμού και των ομάδων αυτοβοήθειας των ληπτών στην ανάρρωση, καθώς και τις προσδοκίες για την ανάρρωση οι τρεις ομάδες δείχνουν να συμφωνούν μεταξύ τους ως προς την κατανόηση τους αλλά και τις στάσεις τους προς αυτά τα τρία στοιχεία-παράγοντες.

Ωστόσο, στον πρώτο παράγοντα, δηλαδή τους ρόλους και τις ευθύνες στην ανάρρωση, υπήρχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις απαντήσεις των τριών ομάδων, σε επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας p<.05 [F(2,50)=6.09, p=0.004]. Αναλύσεις posthoc υπέδειξαν ότι οι απαντήσεις της ομάδας των επαγγελματιών (μέση τιμή 3.32) διέφεραν στατιστικά σημαντικά από εκείνες της ομάδας των φροντιστών (μέση τιμή 2.79) και των ληπτών (μέση τιμή 2.88). Αυτό σημαίνει ότι οι επαγγελματίες δείχνουν να διαφωνούν με τις άλλες δύο ομάδες (φροντιστές και λήπτες) σχετικά με τις ευθύνες και τους ρόλους που έχουν από τη μία, οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και από την άλλη, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας στη διαδικασία της ανάρρωσης.

Συνεπώς, οι επαγγελματίες φαίνεται να αντιλαμβάνονται σε μεγαλύτερο βαθμό τη σημαντικότητα της διαφοροποίησης των ευθυνών και των ρόλων που φέρουν οι δύο πλευρές που κατά κύριο λόγο εμπλέκονται στην ανάρρωση, δηλαδή οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας και οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς σε τι αφορά η κατανόηση αυτής της διαφοροποίησης.

Τόσο η στατιστική συμφωνία όσο και η στατιστική διαφωνία μεταξύ των τριών ομάδων ως προς την κατανόηση των βασικών αρχών του Μοντέλου για την Ανάρρωση και τις στάσεις τους προς αυτό παρέχει μια ισχυρή βάση να συμπεράνουμε ότι και οι τρεις πλευρές που εμπλέκονται σε αυτήν –λήπτες, φροντιστές, επαγγελματίες- έχουν σχεδόν κοινή αντίληψη μεταξύ τους ως προς τη διαδικασία της ανάρρωσης και άρα παρουσιάζουν παρόμοιες ανάγκες για μια πιο συστηματική εκπαίδευση σε αυτή την ιδιαίτερα δυναμική θεραπευτική προσέγγιση των ψυχιατρικών εμπειριών.